Κάποτε γνώριζα
Am știut odată
Την ψυχή και το κορμί μου τα όριζα
Sufletul și trupul mi-am definit
Κάθε μέρα την ζωή καλωσόριζα
În fiecare dimineața am spus „Bine ai venit” vieții
Και την νύχτα μαζί
Totodată și nopții
Κάποτε νόμιζα
Cândva credeam
Ότι με τον ουρανό τα κανόνιζα
Că mă înțelegeam cu cerul
Και για αυτό την μοναξιά μετακόμιζα
Și din această cauză mutam singurătatea
Από εδώ και από εκεί
Dintr-un loc în altul
Άδειασα σε μια πόλη γεμάτη
M-am golit într-un oraș plin
Πλάγιασα, μα δεν έκλεισα μάτι
M-am întins, dar nu am închis ochii
Γνώριμο το μαχαίρι στην πλάτη
Îmi este familiar cuțitul din spate
Γνώριμο
Familiar
Άδειασα κι η σιωπή με σταυρώνει
M-am golit și tăcerea mă răstignește
Βράδιασα και παντού ξημερώνει
Noaptea a trecut și zorii se lasă peste tot
Γύρω μου τα φαντάσματα
În jurul meu sunt fantomele
Των ονείρων μου
Viselor mele
Πόση ανάγκη το έχεις καρδιά μου
Cât de mult ai nevoie, inima mea,
Σαν χαρτί να καείς
Ca hârtia să arzi
Τόσοι άνθρωποι τόσο κοντά μου
Atâția oameni, atât de aproape de mine,
Δεν με ξέρει κανείς
Dar nimeni nu mă cunoaște
Δεν με ξέρει κανένας ακόμα
Nimeni nu mă cunoaște încă
Δεν με ξέρεις και εσύ
Nu mă cunoști nici tu
Και ας ενώσαμε σώμα με σώμα
Chiar dacă ne-am unit trup cu trup
Και ψυχή με ψυχή
Și suflet cu suflet
Σε έχασα, ούτε κοίταξες πίσω, σε έχασα
Te-am pierdut, nici măcar nu te-ai uitat înapoi, te-am pierdut
Σε έχασα, για ποιο λόγο να ζήσω, ξέχασα
Te-am pierdut, de ce să trăiesc, am uitat
Άδικος γίνομαι
Nedrept devin
Την αγάπη πολεμάω και αμύνομαι
Cu iubirea lupt și mă apăr
Ακατάλληλος μέσα μου κρίνομαι
Nepotrivit mă simt în sinea mea
Λογική να δεχτώ
Este logic să accept
Πάλι σε σκέφτομαι
Din nou mă gândesc la tine
Πάλι να σε δω απόψε προσεύχομαι
Iarăși, ca să te văd în seara aceasta mă rog
Και δεν γίνομαι καλά, δεν συνέρχομαι
Și nu mă fac bine, nu îmi revin
Να το ξέρεις αυτό
Să știi asta
Άδειασα σε μια πόλη γεμάτη
M-am golit într-un oraș plin
Πλάγιασα μα δεν έκλεισα μάτι
M-am întins, dar nu am închis ochii
Γνώριμο το μαχαίρι στην πλάτη
Îmi este familiar cuțitul din spate
Γνώριμο
Familiar
Άδειασα κι η σιωπή με σταυρώνει
M-am golit și tăcerea mă răstignește
Βράδιασα και παντού ξημερώνει
Noaptea a trecut și zorii se lasă peste tot
Γύρω μου τα φαντάσματα
În jurul meu sunt fantomele
Των ονείρων μου
Viselor mele
Πόση ανάγκη το έχεις καρδιά μου
Cât de mult ai nevoie, inima mea,
Σαν χαρτί να καείς
Ca hârtia să arzi
Τόσοι άνθρωποι τόσο κοντά μου
Atâția oameni, atât de aproape de mine,
Δεν με ξέρει κανείς
Dar nimeni nu mă cunoaște
Δεν με ξέρει κανένας ακόμα
Nimeni nu mă cunoaște încă
Δεν με ξέρεις και εσύ
Nu mă cunoști nici tu
Και ας ενώσαμε σώμα με σώμα
Chiar dacă ne-am unit trup cu trup
Και ψυχή με ψυχή
Și suflet cu suflet
Σε έχασα, ούτε κοίταξες πίσω, σε έχασα
Te-am pierdut, nici măcar nu te-ai uitat înapoi, te-am pierdut
Σε έχασα για ποιο λόγο να ζήσω, ξέχασα
Te-am pierdut, de ce să trăiesc, am uitat
